De opening!

Rento stapte op het grote houten podium en zijn Luxray volgde hem trouw. Er stroomde een vorm van spanning in zijn lichaam toen hij de eerste stap op het eenzame Podium zette, spanning bij het horen van het doffe geluid wat het houten podium produceerde bij elke stap die Rento zette. Echter merkte hij dat hij het podium niet de enige plek was waar er zenuwen bezig waren. Het was muisstil in de grote hal, iets wat Rento de komende jaren veel meer zou hopen te zien, maar hij wist ook dat dit een illusie was.
Het schoolhoofd liet niets merken van zijn zenuwen en behield een stalen gezicht, kijkend in de richting van de microfoon in het midden van het podium. Zijn handen waren op zijn rug in elkaar gesloten wat het totaalbeeld van Rento streng maakte. Het beeld wat hij gaf aan de studenten, dat was hij ook van plan te gaan volgen als schoolhoofd en leerkracht, streng, duidelijk en koeltjes.
Bonk, bonk, bonk. Het doffe geluid zorgde voor enige regelmaat in de Grote Hal, iets wat Rento op één of andere manier wist rustig te houden. Sterker nog, de spanning nam af bij iedere stap die hij zette. De spanning verging echter volledig toen hij met zijn hand de microfoon aanraakte. Op dat moment drong de hele situatie ook tot hem door. Hij was leerkracht van de toekomstige beste Pokémon Academy ter wereld. Rento had de leiding over een volledige regio, wel is waar een kleine, maar toch. Van onwetende trainer, naar Champion. Van Champion, naar het schoolhoofd van de beste Pokémon Academy. De zenuwen werden op het moment dat hij de microfoon aanraakte overgenomen door een gevoel van macht en kracht. Hij kon dit, hij kon deze academy tot de beste maken. Hij was nu een groot onderdeel van Rikai en van de Rikai Academy en niet voor niks!
Rento zette de microfoon iets hoger dan de originele positie en de doodse stilte werd verbroken. “Welkom…” begon Rento en laste een kleine pauze in. Hij had geen speech geoefend, hij nam immers niet aan dat dit nodig was. Hij was niet van gedachte verandert en vervolgde, “welkom op de Rikai Academy. Welkom op de school waar we jou gaan omsmelten tot één van de beste Pokémon trainers, coördinatoren, breeders, of wat jou doel dan ook mag zijn. Jullie hebben allen een sleutel gekregen met daarop een nummer, dit nummer staat voor jou slaapkamer. Iedereen heeft een eigen slaapkamer en we verwachten van jou dat je deze netjes houdt. In de studentenhandleiding die je hebt gekregen staat de overige nodige info. Verder wil ik mezelf nog even voorstellen. Ik ben Rento, ik ben 23 jaar oud en mijn beste vriend is Luxray. Wij zijn samen met onze andere Pokémon Champion van Hoenn geworden, maar hebben deze functie neergelegd voor het zijn van het schoolhoofd van deze nu al prachtige academy. Luxray en ik zijn de enige van het team die dit avontuur aan wilden gaan, mijn andere Pokémon hebben een goede bestemming gevonden om hun leven voor te zetten met Pokémongevechten. Luxray en ik zijn niet van plan om een duo te blijven en we zullen net als jullie ons best doen om een nieuw sterk team te creëren. Voorlopig zijn er nog twee andere leerkrachten, Yusei en Sider. Ik weet niet of ze zich nu of pas straks willen voorstellen, maar hier kunnen ze vast een geschikt moment voor vinden. Overigens kunnen jullie ons gewoon bij de voornaam noemen. Verder wens ik jullie een heel fijn schooljaar.”
Rento’s handen waren nog steeds op zijn rug met elkaar verbonden, wat de speech hard over kon laten komen. De leerkracht knikte naar zijn eerste studenten en draaide zich weer terug naar waar hij vandaan kwam en liep in die richting terug. Luxray volgde hem hierin.
De speech ging goed, de studenten leken te luisteren, de sfeer was nog niet vergald. Wat kon je nog meer wensen als hoofd van een deze nieuwe academy?

Het nieuwe schoolhoofd liep over het podium de houten vloer maakte kleine doffe geluidjes. Een pokemon liep hem trouw achterna het was een luxray, Ayano hoorde wat mensen om haar heen smoezen, ze zuchtte konden ze nooit hun kop houden. De man begon te praten in de microfoon het geluis om haar heen stierf weg en iedereen luisterde aandachtig.
“welkom op de Rikai Academy. Welkom op de school waar we jou gaan omsmelten tot één van de beste Pokémon trainers, coördinatoren, breeders, of wat jou doel dan ook mag zijn. Jullie hebben allen een sleutel gekregen met daarop een nummer, dit nummer staat voor jou slaapkamer. Iedereen heeft een eigen slaapkamer en we verwachten van jou dat je deze netjes houdt. In de studentenhandleiding die je hebt gekregen staat de overige nodige info. Verder wil ik mezelf nog even voorstellen. Ik ben Rento, ik ben 23 jaar oud en mijn beste vriend is Luxray. Wij zijn samen met onze andere Pokémon Champion van Hoenn geworden, maar hebben deze functie neergelegd voor het zijn van het schoolhoofd van deze nu al prachtige academy. Luxray en ik zijn de enige van het team die dit avontuur aan wilden gaan, mijn andere Pokémon hebben een goede bestemming gevonden om hun leven voor te zetten met Pokémongevechten. Luxray en ik zijn niet van plan om een duo te blijven en we zullen net als jullie ons best doen om een nieuw sterk team te creëren. Voorlopig zijn er nog twee andere leerkrachten, Yusei en Sider. Ik weet niet of ze zich nu of pas straks willen voorstellen, maar hier kunnen ze vast een geschikt moment voor vinden. Overigens kunnen jullie ons gewoon bij de voornaam noemen. Verder wens ik jullie een heel fijn schooljaar.”
Hij zag er streng maar koeltjes uit, iedereen om haar heen begon te klappen ook ayano begon te klappen.
Ze vond hem wel een goed schoolhoofd. April haar eevee die nooit in haar bal wilde zat trouw naast Ayano,
ze had haar kop opgeheven en staarde naar Ayano die nog wat klapte en april daarna een aai over haar kop gaf.
'Geweldig hé, april' zei Ayano liefjes.
April maakte een van haar standaard geluidjes en leek erg enthouist, dat was ayano ook ze was blij dat zij was uitgenodigd voor deze academy.

Takuya zat een beetje verveeld in zijn stoel. "Bluh... dan zitten we op zo'n gave school, krijgen we een Pokémon, moeten we naar zo'n speech luisteren." Takuya zuchtte even en luisterde maar. Hij had zijn nieuwe pokébal nog steeds in zijn handen. "Hmm, ik ben benieuwd wat voor soort Pokémon je bent. Die rare man had het over een sterke Pokémon. Ik ben benieuwd. Na deze speech ga ik wel naar buiten om kennis met je te maken, partner." Ondertussen hoorde hij de woorden van de Schoolhoofd. Over dat hij een Kampioen was van Hoenn en dat hij die opgaf om deze school te realiseren. "Hehe, wat is dat nou wee voor actie?" bedacht Zeph bij zichzelf. "Wie gaat nou weer een Kampioenstitel afstaan om een school op te richten." Takuya dacht na bij zichzelf. "Achja, hij zou er wel een goede reden voor hebben." Iemand naast hem stootte hem aan en zei Takuya stil te zijn. "Sorry hoor..." siste Takuya en hij luisterde verder. "Aha, dus die Rento gaat ook weer opnieuw beginnen... een soort van dan. Misschien vond hij het wel niet leuk meer. Ik ben in ieder geval blij met zijn keuze, want anders zat ik hier niet. Of zit er meer achter? Nee, ik kijk teveel films... daar zit altijd wat achter." Takuya luisterde totaal niet meer. Hij was teveel met zijn gedachten bezig. "Misschien is hij wel een Meesterbrein van een nieuwe criminele organisatie... zoals Rocket, Aqua, Magma en Galactic. En probeert hij een leger te maken van de beste trainers ter wereld. Hahaha, ik zie het al voor me. Rise of Rikai, de nieuwe film." De jongen moest lachen en werd meteen weer aangestoten. "Stil nou, ik kan het niet volgen door jou. Hij is bijna klaar." zei de persoon naast Takuya. "Oké oké, ik hou mijn mond al..." antwoorde Takuya maar weer.

Gladys zat rustig op haar stoel en wachtte tot het schoolhoofd begon te praten. Gelukkig duurde dit niet lang, ze was namelijk erg nieuwsgierig, en Rento liep al naar de microfoon toe. Hij vertelde over zijn verleden, over de school en wat hij met de kinders van plan was. Het klonk haar allemaal erg interessant en ze keek met een blik naar hem alsof ze ieder woord in zich opnam en een plaatsje in haar hoofd gaf, zodat ze later de speech kon terug horen, mocht ze hier de behoefte aan hebben. Gladys keek naar de sleutel die ze in haar hand vast hield. Het was er inderdaad één waar een nummer aan hing. Ze was in de veronderstelling dat iedereen een eigen kamer had gekregen. Best een hoop mensen zouden het hier niet mee eens zijn, of dat dacht ze tenminste. Ze kon het zich goed voorstellen dat de samenklittende mensen die ze zo vaak in haar klas had gehad, in een lange schreeuw van agony zouden uitbarsten wanneer ze te horen kregen dat ze alleen in een kamer moesten slapen. Gladys vond het daarentegen wel fijn. Dan kon ze tenminste lekker nadenken en alleen zijn.

Zodra Rento klaar was met zijn speech begonnen er mensen te klappen. Gladys versterkte het geluid door met haar eigen handen mee te doen. Deze man verdiende het, niet alleen om zijn goede speech, maar ook omdat ze achter zijn ideologie stond. Toen het lawaai - want zo ervoer ze het eigenlijk - uitstierf werd het weer stil. Gladys wachtte af. Zou er iemand anders nog een speech houden? Zouden ze nu gezamenlijk gaan lunchen?