Nieuw schooljaar!

Rento stapte het podium op, zelfverzekerd, anders dan vorig jaar. Hij kon zich herineren dat hij meer zenuwen had dan bij Pokémon battles. Dat kwam misschien ook omdat hij daar nooit zenuwen voor had. Zenuwen waren nieuw voor hem. Nu was hij totaal niet zenuwachtig, zeker niet na vorig jaar. Het was een geslaagd jaar!
''We staan aan het begin van het nieuwe en het tweede schooljaar. De zomervakantie is immers afgelopen. Ik heb dit jaar weer de eer om schoolhoofd van deze school te zijn en jullie naar jullie droom te helpen. Dit doe ik niet alleen. Vorig jaar ben ik bijgestaan door de leerkrachten, Sider en Yusei. Door omstandigheden hebben ze ontslag genomen. Gelukkig is er voor de opening nog versterking gekomen. Ik heet mevrouw Isabella Hollow en meneer Peter Blueberry van harte welkom op Rikai! Ook aan de nieuwe leerlingen, welkom! Aan de tweede jaars welkom in een nieuw schooljaar! De tweedejaars kennen mijn speech al van vorig jaar, hij zal dus niet veel verschillen. Rikai Academy is de academy waar we jou gaan omsmelten tot één van de beste Pokémon trainers, coördinatoren, breeders, of wat jou doel dan ook mag zijn. Jullie hebben allen een sleutel gekregen met daarop een nummer, dit nummer staat voor jou slaapkamer. Iedereen heeft een eigen slaapkamer en we verwachten van jou dat je deze netjes houdt. In de studentenhandleiding die je hebt gekregen staat de overige nodige info. Verder wil ik mezelf nog even voorstellen. Ik ben Rento, ik ben 23 jaar oud en mijn beste vriend is Luxray. Wij zijn samen met onze andere Pokémon Champion van Hoenn geworden, maar hebben deze functie neergelegd voor het zijn van het schoolhoofd van deze nu al prachtige academy. Luxray en ik zijn de enige van het team die dit avontuur aan wilden gaan, mijn andere Pokémon hebben een goede bestemming gevonden om hun leven voor te zetten met Pokémongevechten. Luxray en ik zijn niet van plan om een duo te blijven en we zijn bezig een nieuw sterk team te creëren. Natuurlijk heb ik in de zomervakantie niet stil gezeten. In tegendeel! Mijn team heb ik versterkt.''
Rento liet met een glimlach twee Pokéball los, naast Luxray, die al bij Rento stond, verscheen een Treecko. De Treecko hield zijn beide armen in de lucht, alsof hij een applaus verdiende. Hij voelde zichzelf over het algemeen een levende legende. Boven Treecko verscheen een Shuppet die vrolijk een rondje om Treecko heen zweefde.
''Naast Luxray zullen Treecko en Shuppet nu onderdeel zijn van mijn team. Bedankt voor het luisteren, als Isabella of Peter nog iets willen zeggen, dan kunnen ze dat nu doen...''
Rento draaide zich om en sloot zijn handen achter zijn rug wat een strenge indruk achterliet. Samen met zijn Pokémon liep hij van het podium.

Een jonge man, ongeveer net zo oud als het schoolhoofd die net gesproken had, kwam op het podium. Hij vond dat de leerlingen we een speech van hem verdiend hadden nadat ze zo goed naar Rento hadden geluisterd. Naast hem liep een Pokémon die wat weg had van een paars met zwarte varken, maar wel op twee benen liep. De jonge man kuchte een paar keer en begon to te praten in de microfoon.
'Hallo Studenten en collega's. Ik zal me even voorstellen en een kort praatje houden.

Mijn naam is Peter Blueberry en dit is Grumpig, een van mijn beste Pokémon vrienden. Jullie schoolhoofd Rento Ra heeft mij gevraagd of ik dit jaar leerkracht wilde worden op de Rikai Academy en daar zei ik geen nee tegen. Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is dus Peter Blueberry, yup zoals die bes, en ik ben geboren en getogen in Olivine City, Johto. In mijn jonge jaren leerde ik al snel met Pokémon om te gaan en werden zij mijn beste vrienden. Ik besloot een trainer te worden als een jonge tiener en ging op reis om net zoals velen badges te gaan verzamelen en een kampioen te worden. Helaas lukte dat laatste mij niet, ik werd tweede, maar ik was tevreden. Ik vond dat mijn Pokémon wel een lange vakantie hadden verdient en keerde terug naar Olivine City. Daar begon ik jonge trainers te helpen met hun eerste stappen op weg naar de top die zij wilden bereiken. Sommigen waren toekomstige coördinatoren, sommige waren trainers, maar allemaal hadden ze wat met Pokémon te maken. Blijkbaar deed ik het zo goed dat Rento mij vroeg om naar deze school te komen.

Wat ik heb jullie te bieden? Ik zelf denk dat ik jullie veel kan leren over de band die je met Pokémon kunt hebben en kunt opbouwen. Waar anderen vooral op kracht en techniek letten, leg ik de nadruk op het geloven in en vertrouwen op je Pokémon. 'Samen kom je er wel.' is dan ook iets wat ik vaak zeg tegen mijn ex-leerlingen, om ze zo maar even te noemen. Natuurlijk doe ik ook wel aan training met mijn Pokémon, maar niet te hard. Ik weet dat er velen zijn die het spirituele onzin vinden, maar ik vind dat ik vaak genoeg heb bewezen dat je er wel ver me kunt komen. Jullie zijn vast benieuwd naar mijn andere Pokémon. Wacht, ik zal ze jullie voorstellen.

Allereerst hebben we Grumpig, die jullie al naast mij zien. Hij was de eerste Pokémon die ik ving, hoewel dat bijzonder was in Johto. Als een Spoink kregen Grumpig en ik al een goede band. Dankzij zijn Psychic-krachten heb ik veel gevechten kunnen winnen.
Dit is Feraligatr, hij is mijn Starter geweest. Al als een kleine Totodile beweest hij dat hij echt een vechtersbaasje was. Het duurde lang voor hij evolueerde, maar gelukkig hield dat zijn kracht niet tegen. Zijn combinatie van Water en Ice-aanvallen zorgden er voor dat ik best ver kwam.
Mijn volgende vriend is Togekiss, wie ik als ei heb verzorgd en daarna heb opgevoed. Als Togepi evolueerde hij snel omdat onze band blijkbaar sterk was. Deze jongen is mijn vriend in gevechten die hoog in de lucht plaats vinden. Ik hou vooral van zijn speciale aanval Tri Attack.
En dit, dit is mijn trouwe vriend Arcanine. Hij is de snelste van ons team en heeft een paar krachtige Fire-aanvalen tot zijn beschikking. Hij is grotendeels getraind door de Politie, maar vanwege zijn moeilijke karakter werd hij achtergelaten. Dankzij mijn vertrouwen in heb, kunnen wij goed met elkaar opschieten.
We zijn al weer bijna bij het eind, maar ik heb nog twee goede vrienden niet laten zien. Allereerst Flygon, een Pokémon die ik ving tijdens mijn korte trip door Hoenn. Hij hielp mij als Trapinch met moeilijke en ingewikkelde gevechten en evolueerde toen hij tegen een een Flying Type Pokémon moest strijden. Sindsdien is hij mijn trouwe vlieger, net als Togekiss.
En als laatste, maar zeker niet de minste, Breloom, tevens ook een Pokémon die ik in Hoenn heb gevangen. Als verlegen Shroomish had hij nogal moeite me gevechten en zijn aanvallen onder controle te houden. Maar na een tijdje samen gereisd te hebben en met een beetje training, lukte het en evolueerde hij in Breloom. Pas op voor zijn snelle Fight-aanvallen, mocht je tegen heb moeten vechten.

Ik kijk er naar uit om jullie te onderwijzen en ik hoop dat jullie mijn lessen leuk gaan vinden, hoewel er natuurlijk altijd mensen zijn die het niks vinden. Voor hen ben ik er dan niet, laat dat duidelijk zijn. Toch hoop ik dat iedereen er wat aan zal hebben en dat jullie later ooit terugdenken aan mijn lessen en aan Rikai.'

Peter deed een stap naar achter en Grumpig zwaaide nog naar wat studenten, waarna hij ook met zijn trainer mee liep. Peter zuchtte even.
'Zo Grump, het eerste contact is gelegd. Hoe lijkt het je?' vroeg de leerkracht aan zijn trouwe biggenvriend en deze glimlachte goedkeurend.

Tussen alle andere leerlingen zat een 2de klasser, genaamd Ayano. De meeste kende haar van vorig jaar, de meeste tenminste, de school was ontzettend groot dus alle leerlingen zou ze nooit kunnen kennen. De meeste kende ayano als een mysterieuse spontanen meid die zich veel inzetten met haar pokemon, vorig jaar was het een beetje misgegaan op het begin, want haar glaceon toen nog een eevee was uit haar armen gesprongen om de boel te verkennen, Rento had haar Eevee toen gevonden, wat niet echt een goede eerste indruk had gemaakt maar uiteindelijk had ze al haar pokemons onder controlle en waren ze 1 hecht team geworden. Een glimlachje sierde haar gezicht toen een Pokemon zijn kop op haar schoot legde, het was de Glaceon, Genaamd April, April was een pokémon die haar pokébal maar niets vond en het liefst naast ayano bleef lopen, haar andere pokémon zat wel graag in zijn pokéball, een Pichu. Ayano zat op een stoel en keek omzich heen terwijl ze luisterde, ze was eigelijk benieuwd waarom de oude leraren waren weg gegaan, maar dat kon je natuurlijk niet vragen. Ze keek weer naar voren, eerst had Rento zijn speech gedaan, hij had zijn team versterkt, ook Ayano was van plan dit te doen. Ze zou mischien weer een Eevee vangen, het klonk gek in de oren van de meeste maar Ayano was een meisje die Eevee één van de leukste pokémons vond, ze was van plan ze eigelijk te laten evoluren zodat ze alle vormen had, als haar pok;emons dat tenminste wouden. Ze zuchtte even en keek vooruit. Damain had ze nog niet gezien, dat vond ze jammer. Ayano en Damain waren goede vrienden en zelfs mischien iets meer, Ayano vond Damain leuk en dat wist hij, ze had tijdens de vakantie niets gehoord van hem. Ze zuchtte even en beet op haar onderlip. Ze keek voorzich uit en sloeg haar armen overelkaar, de speech's duurde langer dan verwacht maar Ayano luisterde wel. Haar felle paarse ogen bleven op het podium gericht, ze bekeek één van de nieuwe leraren die zich voorstelde als Peter. 'Eerst zien dan geloven' zei ayano zachtjes, zo was ze altijd ingesteld geweest, maar Peter had een goede eerste indruk gemaakt. Dat was mischien wel het belangrijkste. Ze zag wat nieuwe leerlingen heen en weer hippen op hun stoel, ze trok haar wenkbrouw op en grijnsde lichtjes, vorig jaar was ze niet zenuwachtig geweest en nu ook niet, maar heel veel leerlingen waren het wel, je zag rustige leerlingen duidelijk 2de jaars aan hun gezicht te zien. Het leek wel alsof ze verdeeld zatten, 2de jaars bij elkaar en de nieuwe leerlingen, Ayano zat gewoon midden in en besteede geen aandacht aan de ''opsplitsing'' tussen de eerste en de tweede jaars. Ze zuchtte even de speech's was afgelopen. Ze keek kort op om te kijken of de laatste leraar zich ging voorstellen. Daarna keek ze even naar een lege pokeball, welke nieuwe vriend zo daarin komen? Ze keek naar het podium en wachtte geduldig af.