Kamer van Ayano

Een meisje met zwart haar en paarse ogen liep door de hal. Ze was verdwaald, ze had alleen een sleutel met haar kamernummer en een zwarte koffer en een eastpack rugzak met daarin een lege pokeball waar eerst haar eevee in zat.
Waar was haar eevee eigelijk? Het meisje keek rond.
'April?' Zei het meisje in de hoop dat haar eevee haar hoorde en naar haar toe kwam.
Ze hoorde niets geen getrippel van haar eevee tenminste. Ze hoorde wel voetstappen. Ze beet op haar onderlip.
'April... kom eens hier ik heb berry's' zei ze haast fluisterend.
Ze keek rond, alles leek hier zo op elkaar. 'Fijn...' zuchtte ze.
Nu ben ik de weg kwijt en april Dacht het meisje die de naam ayano droeg.
Ze liet zich zakken tegen de muur aan. Ze trok haar knieeën op en legde haar armen er omheen.
Ze beet op haar onderlip en legde haar hoofd op haar knieeën. Waarom leek hier alles op elkaar? Opnieuw zuchtte het meisje.
Ze schaamde zich, dit was haar eerste dag en ze was nu al de weg kwijt in de academy.

Rento liep door de hal waar achter elke deur een slaapkamer zat, op volgorde van getal. Het schoolhoofd was redelijk trots en had tot nog toe absoluut geen spijt van het neerleggen van zijn titel om deze nieuwe titel -schoolhoofd- te dragen. De man had zijn handen achter zich in elkaar gevouwen, wat een strikte indruk achterliet. Rento hield alles om zich heen in de gaten en probeerde namen op te vangen, hij had een goed geheugen, maar hij wist dat het onmogelijk was uit de CV's die hij had gezien alle namen te onthouden. Daar heeft hij dan ook weinig moeite voor gedaan, praktijk vond hij altijd al beter werken dan theorie.
Een groep van zes meiden die langsliepen waren aan het giechelen, Rento nam aan dat het over hem ging en besloot er niet op te letten. Je kon niets bewijzen en zo'n groep kwam altijd voor mekaar op dus Rento schatte de kans groot dat als hij iets zei, hij zelf het grootste gezeur kreeg. Slim gedogen, werd het onder de leerkrachten genoemd toen hij nog in High School zat.
Rento hield zijn blik strak voel zich uit en merkte een Pokémon op die vrolijk midden in de gang liep. Voor wat hij had gezien bij de opening was er slechts één student met een Eevee. Het schoolhoofd fronste streng en liep op de Eevee af.
Rento pakte de pluizige Eevee op. Hoewel Eevee een mooie Pokémon was, kon het schoolhoofd niet zeggen dat haar baasje een positieve indruk met haar Pokémon heeft achtergelaten, met het kwijt raken van de Pokémon. Eevee begon te piepen, Rento negeerde de roep en streek als een aai met twee vinger over het kopje van de Eevee om haar te kalmeren. Wat leek te lukken, hij hoorde het groepje meisjes sissen, nogmaals over hem, maar dit maal leek het positief.
Rento wachtte met een strenge blik rustig af of er een student was die op de roep van Eevee af kwam.

{had ik een lange post valt mij internet uit T.T}

Ayano zat tegen de muur aan, met haar hoofd op haar knieeën zuchtte ze. Ayano had een grafisch geheugen en die kwam meestal wel goed van pas maar aangezien ze geen kaart had gezien of iets waar dat op leek wist ze de weg niet. Een groep meisjes liep langs en begonnen te lachen. 'Kijk meiden dit noem ik pas zielig' zei 1 van de meiden met blond haar, ze zag er verwaand uit iets waar ayano niet tegen kon.
Ayano kneep haar ogen tot spleetjes en keek het meisje kill aan.
'Ooit in de spiegel gekeken' zei ayano kill tegen het blonde meisje.
Het meisje leek beledigd en keek fel terug, de meisjes achter haar giechelde, blijkbaar was het erg grappig wat ayano had gezegt en ze rolde met haar ogen.
Ze kon niet tegen verwaande mensen en helemaal niet tegen mensen die haar uitlachten,kleinneerde of beledigde.
'Ik zou maar oppassen als ik jouw was... Ik maak jouw en je pokemon helemaal af!' Zei het meisje fel.
Ayano keek haar even fel terug aan. Het meisje begon te grijnzen.
'Maar je heb geen pokémon... die ben je kwijt...' zei ze met een valse grijns.
Ayano draaide zich om, ze was te slim om hierop te reageren, het zou alleen maar uit draaien op een gevecht.
Ze gunde het verwaande meisje geen blik meer waardig en begon te lopen, waar heen wist ze niet... Maar ze wist dat het meisje gelijk had, ze had haar pokémon terschaden gemaakt, haar eerste dag en ze raakte haar pokémon al kwijt.
Ayano had het goed voor elkaar. Ze hoorde het gelach van de meisjes achter zich weg sterven. Plotseling hoorde ze een gepiep... een gepiep van een eevee. 'April...' zei ayano zachtjes en ze snelle haar passen. Ze hoopte zo niet dat iemand haar eevee pijn deed. Ayano's ogen werden groter en ze liep rood aan, het schoolhoofd had haar eevee in zijn armen. Beschamend liep ayano met gebogen hoofd op Rento af. 'Bedankt dat u April heeft gevonden, meneer..' zei ayano beleefd. Ze schaamde zich kapot maar was ook blij dat rento haar eevee had en niet een of ander gemeen joch. Ayano staarde naar haar schoenen van schaamte. April die in rento's armen zat werd onrustig toen ayano kwam, alsof ze zich los probeerde te wurmen en naar ayano toe wou gaan. April maakte vrolijke geluidjes naar ayano. Ayano glimlachtte even naar april en keek daarna rento aan. Ze beet op haar onderlip. Ze was nog steeds rood van schaamte en keek naar haar schoenen. Haar eerste dag en ze had er een mooie pestzooi van gemaakt.

Rento zag Ayano aan komen lopen, met schaamte, terechte schaamte. Het schoolhoofd keek verwijtend naar het meisje. Het stomste wat je kon gebeuren als student was dat je jou Pokémon kwijt raakte, en nog wel op de eerste dag? Dat moest ze niet nogmaals laten gebeuren, anders kwam ze in problemen...
April, dat was dus de naam van haar Pokémon, van haar Eevee. Rento fronste bukte zich en zette de Pokémon van Ayano op de grond neer. Dat dit niet alleen haar, maar vooral ook zijn eerste dag als schoolhoofd moest overkomen?
Rento negeerde de dank die ze uitsprak, ze moest niet blij zijn dat hij April had gevonden, maar kwaad op zichzelf dat ze haar kwijt is geraakt.
''Je Pokémon is alles wat je hebt op deze school, alle beoordelingen die wij geven hangen af van jou en jouw Pokémon. De grootste onvoldoende die je kan halen op deze school is het kwijtraken van jou Pokémon. Jij bent verantwoordelijk voor al Eevee's daden en dus ook voor het kwijtraken van jou Pokémon.'' legde Rento met een strenge ondertoon uit, sloot zijn handen achter zijn rug en zette zijn gezicht recht. Zo zag Rento er opnieuw behoorlijk streng uit.
Terwijl hij zijn gezicht strak vooruit hield en zijn pupillen in de richting van het meisje draaide siste het schoolhoofd, ''Dit overkomt jou dus geen tweede keer.''
Rento zette een stap opzij, nog altijd met enig ongeloof. Dat één van zijn studenten dit op de eerste schooldag voor elkaar wisten te krijgen kon hij niet bevatten. Vervolgens liep het schoolhoofd verder de gang in, bij de student met haar Eevee vandaan.

''Je Pokémon is alles wat je hebt op deze school, alle beoordelingen die wij geven hangen af van jou en jouw Pokémon. De grootste onvoldoende die je kan halen op deze school is het kwijtraken van jou Pokémon. Jij bent verantwoordelijk voor al Eevee's daden en dus ook voor het kwijtraken van jou Pokémon.'' Ayano beet op haar onderlip na zijn woorden, ze voelde zich zo mislukt net als haar ouders haar altijd voor hielden een of ander mislukt wezen die perongeluk ter aarde kwam, maar zijn woorden waren wijs, streng maar rechtvaardig dat mocht ayano wel van schoolhoofden.Het schoolhoofd kwam dichterbij ''Dit overkomt jou dus geen tweede keer.'' siste hij tegen haar. Ayano knikte, 'Het zal nooit meer gebeuren meneer' zei ayano overtuigend. En of dit haar niet meer gebeurde, tenminste dat wist ze niet zeker, nouja niet 100% maar ze zou er alles aan doen om haar pokemon bij zich te houden. April die op de grond was gezet rende naar ayano en legde haar kop op haar benen. '~iii' zei april vrolijk tegen ayano. Ayano pakte haar eevee op en rende even achter rento aan. 'Meneer?' vroeg ze aarzeld. 'Uhmm kunt u me zeggen waar mijn kamer is.. ik ben nogal verdwaald' zei ayano bellefd maar ook beschamend.